Syn Matczaka, córka Matki Kurki #patointeligencja

Trudno o bardziej wymowny symbol obecnych czasów, jak twitterowe zestawienie tego, co zestawione być w końcu musi. 

Oto z jednej strony – syn profesora Matczaka, któremu ponoć sam ojciec wymyśla rapową ksywę i który to Mata rapuje, że zawsze chciałby być z getta i ma dosyć ciepła i piękna. A z drugiej Matka Kurka pijący na twitterze wódke z pomarańczą, bo córka na pierwszym roku prawa zdała jakiś nic nieznaczący sprawdzian z sentencji łacińskich. Czyż nie mamy tutaj tego wszystkiego, co napędza awans jednych i dekadencję drugich? Czyż nie widać tutaj, że Matczaki mają wszystko, a Kurki te wszystko dopiero chcą zdobyć? Czy cały konflikt nie polega właśnie na tym, że jedni ten parnas zdobyli i bardziej lub mniej ostentacyjnie szczą na tych w dole, a drugi do tego parnasu prą więc tych pierwszych najchętniej by za fraki ściągnęli? Bo zawsze lepiej na kogoś szczać niż być oszczywanym.

W tym sensie rację miała Bielik -Robson, że całą obecną politykę napędza resentyment. Ale problem w tym, że to nie tylko resentyment tych aspirujących, którym PIS daje trampolinę i mówi: skaczcie, teraz jest Wasz czas. I nie tylko resentyment Bielik-Robson i wiecznie mazgającego się Michalskiego. Polska, ba pewnie i cała Europa, na ten moment są jednym wielkim tyglem resentymentów, a zwycięzcą jest ten, kto potrafi na tym wygrywać własną melodię. Dlatego rządzi Borys, a Corbyn dostaje w dupę.

Żeby było jasne, motyw tego, że trawa jest na innym boisku bardziej zielona, a dzieci z dobrych domów ćpią i ruchają jest i – rzecz jasna – musi być zgrany (kto pamięta „Szkołę Uwodzenia?”), a te wszystkie historie kto kogo i czy na dwa baty (pozdro Samuel), opowiadaliśmy sobie z tym samym wzmożeniem, tylko że w Seicento, a nie na tle Bendarskiego.  I żeby było jasne, dużo w tej patointeligencji spalonych obserwacji.  Mediana pensji maklera to ledwie 6 tysi, a patointeligencja to, jeśli już, zapijaczeni doktoranci kradnący książki po ruskich serwerach i plagiatujący francuskie dysertacje, a nie patoburżuazja z bogatych domów na kredyt. Trudno oczywiście od 19latka wymagać, aby to wszystko wyłapywał, ale, gdy czytasz tych starszych, prawicowych panów, którzy gardłują o tym, jaka tam jest ogromna socjologiczna wartość, to myślisz sobie: raz byście, kurwa, poszli wreszcie do biblioteki innej niż wojskowa.

To co jednak tak chwyciło, poza trafieniem w największe strachy średnioklasowych rodziców (ćpią!) i największe marzenia wannabe średnioklasowych uczniów, (trójkąty!) to ten moment, udawanej bądź prawdziwej, szczerości, gdy ktoś świadomie odrzuca awans klasowy. To, że to medialnie zabanglało akurat teraz wynika w prostej mierze z tego, że owe różnice klasowe widać. Coraz bardziej je widać i coraz bardziej uwierają. A im większy kontrast, tym ostentacyjne jego lekceważenie bardziej wydaje się szokujące. Dziesięć lat temu taki rap miałby bardziej pod górkę, bo figura banana nie byłą jeszcze tak powszechna z najbardziej prozaicznych powodów: szkół prywatnych nie było tak wiele, a akumulacja kapitału jeszcze się nie dokonała aż w takim stopniu. Dziś już się dokonała, a odbiorcą rapsów jest także, wcale niemałe grono nastolatków, którym starzy oddają, bynajmniej nie z tombaku, nerki i serca.

I tu następuje ciekawe dissowanie tego młodego chłopaka przez niektóre lewicowe głosy, które pojawiały się teraz i pewnie pojawią się lada moment. Otóż, jeśli lewicową ideą jest propagowanie klasowego awansu rozumianego jako dążenie do bezpieczeństwa i szczęścia, to powstaje pytanie, czy za osiąganie takiego awansu nasz awansujący człowiek z ludu powinien być dissowany? Jeśli chcemy, żeby było łatwiej wysiąść na przystanku dobrobyt, i ktoś na tym przystanku wysiada, to czy on, i zwłaszcza jego dzieci, powinni być jebani za to, że na tym przystanku wysiedli? Słowem czemu, skoro biedni powinni mieć lewicowe narzędzia by się bogacić (darmowa edukacja itd.), to, gdy już wzbogacą, trzeba ich jebać za to, że z tych narzędzi skorzystali i się wzbogacili?

No właśnie i ten numer z patointeligencja pomaga, aby to ładniej wybrzmiało. Nie, nie należy jebać, należy tylko przypominać o pozycji uprzywilejowanej i o tym, że to zawsze będzie obarczone poczuciem „niezawinionej winy”.