Kosztem dzieci czy kosztem rodziców?

Możecie strajkować, ale nie kosztem dzieci! Co to się stanie, jak zastrajkujecie kosztem dzieci! Kosztem dzieci nie można usprawiedliwiać strajków! Kosztem dzieci, kosztem dzieci, kosztem dzieci – słyszymy to dzień w dzień, godzina po godzinie z propagandowego przekazu obozu rządowego albo oburzonych rodziców. Dzieci są niewinne i ponoć nie mogą ponosić kosztów sporów dorosłych.

Czy aby rzeczywiście? Czy chodzi o koszt dzieci? Gdy te same dzieci idą do szkoły i dosłownie są zatruwane w jednych z najbardziej zanieczyszczonych miast na świecie, to jakoś przeciwnicy strajku nie mają nic przeciwko i nie krzyczą, że dorośli powinni przestać jeździć autami do centrum i palić w piecu od góry. Dzieci, jedno po drugim, mogą by zatruwane smogiem na śmierć, a przewiezienie czterech liter mamusi i tatusia do centrum jak najbardziej może odbywać się kosztem ich zdrowia. Tutaj koszt dzieci jakoś nie przeszkadza. 

Gdy Polska ma jeden z najwyższych wskaźników śmiertelnych wypadków, gdy co roku ginie ponad 50 dzieci w wypadkach drogowych, a blisko 3000 jest rannych, to jakoś nie słyszę od rodziców gromadnego oburzenia, że rok po roku pod kołami samochodów znikają po dwie klasy szkolne, więc może powinniśmy mieć więcej ograniczeń prędkości. Przeciwnie, słyszę, że dodatkowe fotoradary, kary za łamanie kodeksu drogowego, czy pomysły UE, żeby w samochodach dawać automatyczne ograniczeń prędkości, to jeden wielki zamordyzm. Komfort szybkiej jazdy jak najbardziej może się odbywać kosztem dzieci, liczonych w dziesiątkach jak najbardziej policzalnych trupów. 

Gdy słyszę i czytam, jak wychodzi na jaw kolejny skandal tuszowania kościelnej pedofili, to nawet zakładając, że ryzyko trafienia w ręce takiego księdza jest wciąż niskie, to oczywiste jest, że gdy już dziecko w takie ręce trafi, to księża koledzy od plebana, przez prawicowych publicystów, po biskupa zrobią wszystko, aby zatuszować molestowanie i gwałty. Ale jakoś nie słyszę, że należy księży w szkołach prewencyjnie odsunąć od nauczania religii. Czapkowanie biskupom może jak najbardziej odbywać się kosztem dzieci. 

Kosztem dzieci można korzystać z aut, wciskać gaz do dechy albo odwracać wzrok od tuszowania ich molestowania, ale kosztem dzieci nie można zrobić jednego: zorganizować strajku w trakcie egzaminów. Mogą dzieci, za przeproszeniem, zdychać w spalinach albo wpadać pod koła samochodów, ale jak kilka dni później niż zwykle podejdą do egzaminu, to dopiero jest prawdziwa zbrodnia kosztem dzieci, podobna wręcz od opuszczania łóżka przez pielęgniarkę.

Najgorsze, że nawet przyjmując tę wybiórczość odnośnie krzywd dzieci, akurat w szkole i akurat przez nauczycieli, jakoś wciąż przeciwnikom strajku nie przeszkadza kumulacja roczników, przeciążone plecaki, brak stomatologów na stałe w szkole, a przeszkadza to, że nauczyciele domagają się podwyżki w czasach, gdy budowane są lotnika po 10 miliardów, sponsorowani Czartoryscy, przekopywana jest mierzeje wiślana albo skandalicznie dofinansowana TVP Kurskiego. A przecież, nawet kupując fotelik do samochodu, potrafią rodzice godzinami zastanawiać się i zbierać na najlepszy model. W przypadku żywego człowieka, któremu powierzają dziecko na blisko 30% jego czasu jego dziecięcego życia, nie są jednak rodzice na taki gest gotowi i wciąż nie wpadli na to, że za jakość tej opieki też powinni godnie płacić, na przykład w podatkach. Może więc pora powiedzieć sobie wprost, że nie o żadne dobro dzieci tu chodzi, tylko o zwykłe wygodnictwo rodziców, którzy rzekome dobro dziecka traktują po prostu jako wymówkę braku własnego poświęcenia, solidarności, skąpstwa i poczucia wyższości nad nauczycielami, których traktują jak nisko opłacaną i odhumanizowaną służbę domową, która ogarnie dzieci, gdy dzielni rodzice tyrają w robocie.